But all you need to know on that front is that she is one very idiosyncratic lecturer and intellectual, teaching Culture and Civilisation – no less! – and made known to the reader through one of her adult students, Neil. Him? Isn’t it Elizabeth Finch’s story? Well, yes, it is. (Too much of him might also be the thing to note here.) Why? Because I genuinely had every intention not to particularly like Elizabeth Finch – Part Two! Why put your devoted readers through Part Two? – but there is just so much Barnes for the Barnes reader that it still ends up being irresistible. You really do know what you’re doing, don’t you? This is beyond annoying – at one level. Wat bewoog de mysterieuze Elizabeth Finch nou werkelijk? Wat beoogde ze met dit postume gebaar? Welke opdracht moet Neil voor zijn grote voorbeeld voltooien?īarnes, Barnes, Barnes. Neils kalverliefde wordt pas echt een obsessie wanneer hij jaren later onverwacht de schriftelijke nalatenschap van zijn mentor erft: dozen vol aantekeningen die wijzen op haar eigen obsessie. Ze is een toonbeeld van ruimdenkendheid, en verwacht hetzelfde van haar cursisten.Īlle intellectuele openheid ten spijt blijkt Elizabeth Finch een gesloten figuur die haar privéleven hermetisch afschermt – en daardoor Neil en zijn medecursisten des te meer fascineert.
Elizabeth Finch doceert in eloquente, rokerige volzinnen over Sint-Ursula, Goethe, Julianus de Afvallige, de Verlichting, en over de parallellen tussen verleden en heden. Vanaf de eerste lesdag raakt hij in de ban van zijn iets oudere professor. De gescheiden vader en gewezen acteur is toe aan een geestelijke opfrisser en schrijft zich in voor de cursus ‘Cultuur en beschaving’.
In ‘Elizabeth Finch’ van Julian Barnes is Neil op een kruispunt in zijn leven aanbeland wanneer hij besluit opnieuw plaats te nemen in de collegebanken.
0 kommentar(er)
